Diligentia, Vis, Celeritas – preciznost, snaga, brzina.
Liči na antički olimpijski slogan – Citius, Altius, Fortius (brže, više, jače).
Preciznost, snaga i brzina su elementi koji su potrebni da bi se neko (uspješno) bavio praktičnim streljaštvom i predstavljaju moto Međunarodne konfederacije praktičnog streljaštva (IPSC).
Praktično streljaštvo je vrsta streljačkog sporta u kome se koristi isključivo bojeva municija. U početku je korišćen kao dio zahtjevnog sistema obuke pripadnika policije, vojske, a posebno specijalnih jedinica i službi obezbjeđenja, da bi se kasnije omasovio i razvio u veoma popularan i privlačan sport, čija je
karakteristika, kao i jedna od uloga, da ima veliki uticaj na povećanje bezbjednog rukovanja vatrenim oružjem.
Po definiciji, to je sport zasnovan na preciznosti, brzini, snazi i spretnosti takmičara da u što kraćem vremenu riješi određenu metnu situaciju – stejdž.
Stejdž je prostor koji sadrži nekoliko vrsta meta koje mogu biti papirne i metalne-statične, te pokretne. Stejdž moze biti kratki, srednji ili dugački – zavisno od toga koliko je minimalno metaka potrebno za njegovo uspješno rješavanje (do 12, do 24 ili do 32 metka).
Ovim sportom, iako je naizgled “klasični muški”, ne bave se samo muškarci, naprotiv – veoma je popularan i među ljepšim polom.
“Trend” prate i Crnogorke, a njih tri su formirale i prvi ženski tim u Crnoj Gori – Sandra Bošković, Đina Kontić i Kristina Radević su članice kluba Češka zbrojovka, a od skoro i tima CZ Ladies.
“Sportfem” će predstaviti ove dame koje ruše predrasude.
******
Sandra Bošković je na strelište došla slučajno i iz radoznalosti, nakon što je mjesecima slušala priče o neobičnom sportu.
Zna tačno i ko je “krivac”…
“Ako pitate moju majku, to je moj ujak. Ja mu dugujem veliku zahvalnost, jer mi je mjesecima pričao o ovom sportu prije nego što me je prvi put doveo na strelište i upoznao sa osnovama bezbjednog rukovanja sportskim pištoljem u praktičnom streljaštvu”, kaže Sandra.
Postoje ljubavi na prvi pogled i prvi osjećaj, ali Sandri je, ipak, trebalo malo vremena. Baš malo…
“Kao i u svim pravim ljubavima, u početku nije bilo ljubavi, već čista radoznalost koja je nakon samo par treninga sa instruktorima prerasla u ovo što je to danas. Danas je to i ljubav i strast izazvana pozitivnim pritiskom, koji doživljavam na svakom treningu, pripremi za sljedeće takmičenje”, kaže Sandra.
Njena ljubav prema ovom sportu počela je skoro.
“Tri su godine otkako sam prvi put došla na strelište – ujedno, i prvi put kada sam vidjela i uzela oružje u ruke”, priča Sandra.
Ulazeći u neobičnu sportsku priču, otkrila je i izazov koji ju je, takođe, privukao.
“Izazov mi takođe predstavlja mogućnost da se oprobam i sa muškim sportistima. Praktično streljaštvo je jedan od rijetkih sportova koji to dozvoljava”.
Dakle, na istom mjestu i po istim pravilima mogu da se takmiče i muškarci i žene. Može se reći i da je praktično streljaštvo “spojilo” i izjednačilo polove. To u Crnoj Gori, ipak, nije uobičajena pojava, konstatuje i Sandra.
“U našem društvu, uopšte, ‘neobično’ je što ste žena, a tek kada u istoj ravni izađete na megdan sa muškarcima – to je tek izazov, i za nas i za njih”, ističe uz osmjeh.
I nema razlike u vještinama.
“Veoma je bitno da žena u ovom sportu ima isto što i muškarac – brzinu, snagu i preciznost”, kaže Sandra.
Ali, da predrasude, na neki način, itekako postoje, pokazuje i njen odgovor na pitanje kako “obični” muškarci gledaju na djevojku kojoj su pištolji strast, uz, doduše, očigledan smisao za humor:
“Teško je naći momka kad za pasom imaš oružje koje znaš da koristiš”.
Tema je, ipak, ozbiljna, jer se Sandra praktičnim streljaštvom bavi ozbiljno, koliko to mogućnosti dozvoljavaju.
“Ozbiljnije bavljenje praktičnim streljaštvom, kao i kod većine sportova, osim ličnog angažmana, vremena i truda zahtijeva prilična novčana sredstva, koja na mjesečnom nivou prevazilaze iznos trenutne minimalne plate u Crnoj Gori. Tako da o ‘ozbiljnom’ bavljenju ovim sportom – na profesionalnom nivou – u ovom trenutku nije realno govoriti”, kaže Sandra.
U skladu sa tim ograničavajućim faktorima, uspjeva da učestvuje na takmičenjima u Crnoj Gori i regionu. Zadovoljna je rezultatima, ali ističe da uvijek može bolje, uz skromnu konstataciju:
“To da uvijek može bolje, valjda je stav svakog sportiste, mada u mom slučaju – ‘upuca’ se i poneka medalja”.
Ovaj tekst je dio projekta finansiranog kroz Fond za pluralizam Ministarstva javne uprave, digitalnog društva i medija
